بر اساس تعریف، مقاومت غلتشی به عنوان اتلاف انرژی در هر مسافتی که توسط وسیله نقلیه طی می‌شود به دلیل تغییر شکل غیرالاستیک تایرها و تلفات در سیستم تعلیق چرخ در نظر گرفته می‌شود. بیشترین بخش تلفات غلتشی را می‌توان به هیسترزیس نسبت داد. درواقع، مواد تایر در حین غلتش به طور متناوب تغییر شکل می‌دهند. با توجه به خواص ویسکوالاستیک ترکیب لاستیک، تمام انرژی الاستیک ذخیره‌شده در هر چرخه به دست نمی‌آید و بخشی از آن ازبین می‌رود. در تایرهای رادیال، اتلاف انرژی عمدتاً به دلیل تماس مستقیم با جاده در ناحیه تاج توزیع می‌شود و سهم عمده بعدی آن در دیواره جانبی به دلیل تغییر شکل مداوم است.

با توجه به اطلاعات منتشر شده، مجموع انتشار سالانه CO۲ در آمریکا بیش از ۷ میلیارد تن است که ۲۹٪ از این مقدار به بخش حمل‌ونقل اختصاص دارد. از آنجایی که مقاومت غلتشی تایر به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار در میزان مصرف انرژی و انتشار CO۲ است، کاهش این پارامتر توجه محققان را به خود جلب کرده است. میزان مصرف سوخت و درنتیجه انتشار CO۲ در حمل‌ونقل جاده‌ای به تعدادی از عوامل مرتبط با وسایل نقلیه، کیفیت جاده و تعامل آن‌ها بستگی دارد. تحقیقات انجام‌شده در این زمینه نشان می‌دهد که مقاومت غلتشی مربوط به سطح جاده مسئول حدود ۲۰٪ از CO۲ منتشرشده توسط یک خودروی سواری است که با سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت رانندگی می‌کند. باید توجه کرد که سهم مقاومت غلتشی در مصرف سوخت برای کامیون‌های سنگین نسبت به خودروهای سواری، به دلیل بارهای سنگین و پیکربندی متفاوت محورهای آن‌ها، بیشتر است. به عنوان مثال، در سال ۲۰۱۴، کامیون‌های سنگین در آمریکا، ۱۷۵ میلیارد لیتر سوخت دیزل مصرف کردند که از این میزان، ۴ تا ۷ میلیارد لیتر برای غلبه بر مقاومت غلتشی صرف شد. درنتیجه، حتی کاهش کمی در مقاومت غلتشی می‌تواند سبب صرفه‌جویی در میلیون‌ها لیتر سوخت در سال شود.